Ótrúlega ljúfir páskar að baki. Maður hefur auðvitað stundum verið duglegur við letiköstin, en að þessu sinni voru þau afar fagmannleg. Átum þvílíkt af lambi, mmmm......Veisla.
Verra mál að tímabilið hjá Arsenal er að fara í hundana.
Talandi um það: Eruði að grínast með gengið á krónunni? Gú-gú!!!
Ekki að ég sé að væla (mikið), en ó mæ god hvað loftið hér í Beijing er nastí í dag. Ég lýg ekki að mann verkjar í augu og háls.
Sveiattan. Og sem bónus verð ég extra dag í þessu fíneríi.
Borðuðum á Tíbetskum veitingastað í gær. (Segir maður Tíbetskum?) Frábær matur, og ótrúlega fyndin skemmtiatriði. Held reyndar að það hafi nú ekki verið meiningin að þetta væri fyndið, en svona gengur þetta...
Maður lifandi hvað ég er í litlu verslunarstuði í þessari Kínaferð. Kíkti í bæinn í gær, og eftir fimm mínútur komst ég að því að ég nennti alls ekki að prútta við Kínverjana. Svosem ágætt þar sem síðustu túrar hingað hafa endað á að kosta mig stórfé.
Klikkaði reyndar líka á að kíkja á Múrinn þeirra. Enda sjálfsagt ekkert merkilegt. Jæja, maður reynir að skreppa þangað næst.
Er eitthvað meira pirrandi snemma morguns en leigubílstjóri sem tappdansar á bensíngjöfinni?
Sjálfsagt, en í morgun var maður í manndrápshugleiðingum á leið í vinnuna. Úff...
Maður venst aldrei umferðinni hér í Beijing, held ég. Hreint með ólíkindum mikil og bílstjórarnir þokkalega frakkir.
Annars byrjar ferðin þokkalega, til dæmis sást til sólar í gær. Sem er meira en að ég hef oftast getað sagt hér (vegna mengunarinnar).
Vonast svo til að geta skroppið í gönguferð á Kínamúrnum um helgina. Kominn tími á það.
Skellti mér á Jumper í gær. Myndin stóð ekki undir þeim litlu væntingum sem ég gerði til hennar. Frekar óspennandi í alla staði.
Sá svo Arsenal spila við Wigan í dag. Mæ god! Þvílíkt slakur leikur. Langt síðan ég hef séð jafn margar feilsendingar hjá mínum mönnum í einum leik. Koma svo...
Fyrsti dagurinn í nýju vinnunni á morgun. Flýg svo til Kína á þriðjudagskvöld. Sem þýðir að það verður meiriháttar bögg að komast á bloggið meðan dvalið er í því ágæta ríki. Ó vell...
Við smelltum okkur á tónleika með Stereophonics í gærkvöldi. Ég hafði svosem ekki heyrt mikið með þeim, en þótti þó nokkur lög býsna góð. Upphitunarbandið í gær var sveit sem kallar sig Hero, en mér þótti þeir lítið hetjulegir. Eins og ég sagði við Elínu, þá fannst mér þeir spila lög sem ég hefði getað samið. Og meinti það ekki sem hrós.
Um Stereophonics er ekki annað að segja en að þeir voru aldeilis frábærir. Þvílíkt rokk! Kraftur og góð melódía. Reyndar þekkti ég aðeins eitt lag, en það gerði skemmtunina ekki minni. Það lag var hins vegar hápunkur kvöldsins, frábær sóló útgáfa af Maybe Tomorrow.
Gott mál.
