Turn and Run

Mér finnst rafsegulfræði alveg jafn skemmtileg og næsta manni (og þó, líklega mun skemmtilegri), en mér finnst skemmtanagildið hrapa gríðarlega þegar maður eyðir heilum degi í að reyna að afleiða hinar og þessar jöfnur í antenna theory. Ég komst einnig að því í gær að þetta fag er farið að hafa vond áhrif á mann. Ég stóð sjálfan mig að því, á leið útí búð, að reyna leysa ákveðið heimadæmi á leiðinni. Það væri kannski ekki svo slæmt eitt og sér, ef ég hefði ekki verið svo niðursokkinn í að sjá fyrir mér hnitakerfi vandamálsins með þremur puttum. Þannig arkaði ég útí búð snúandi þremur puttum annarrar handar fram og aftur fyrir framan andlitið á mér. Og fattaði fyrst að þetta var ekki kúl fyrr en ég mætti einhverjum aumingja manni, sem skildi ekkert í þessum æfingum. Mæ gúddness. Héðan í frá verða heimadæmin leyst innan veggja skólans, og hananú. Liggur við að maður þurfi að kíkja í bæinn til að vinna upp rokkstigin sem drógust af mér við þetta atriði.

Annað sem mér fattaði loksins í dag. Röddin í einum prófessornum minnti mig á einhvern sem ég fyrst í dag fattaði hver var. Fossi björn. Þokkalega sama röddin. Það eina sem vantaði var að kappinn endaði setningarnar á "Wakka,wakka,wakka...."