Brennið þið vitar ???

Það er ljóst að Óttar bakari mun seint ráða mig til starfa hjá sér.

Þó að ég sé yfirleitt nokkuð stoltur af brauðinu sem ég baka hér á hótelinu á nóttunni, þá er ljóst að það sem skilaði sér úr ofninum áðan verður seint talið flott brauð. Ég vona þó að það sé ætt.

Það er frekar súrt að vera að vinna núna. Árni bróðir og Kolla kærastan hans mættu í bæinn í gær, og svo er golfmót DHL haldið hér um helgina, þannig að stórmennið sjálft, Sigurjón, er mættur til leiks.

Ég hlakka mikið til að klára þessa vakt, þar sem Árni ætlar að sjá á mér aumur og lána mér annann gítarinn sinn yfir sumarið. Rafmagnsgítarinn varð fyrir valinu, og þar með er friðurinn úti. Flösuþeytingur, óje...

Mikið óskaplega er ég að verða þreyttur á þessu þrasi í pressunni hér. "Bla,bla,bla,bla,bla.......". Og ekki er það til að bæta það að venjulega er ég nývaknaður þegar ég er að horfa á Ísland í dag. Afskaplega súrir stjórnendur og ekki er "morgunfýlan", sem örsjaldan lætur á sér kræla hjá mér, til að bæta áhorfunina. Reyndar alveg bráðfyndið að mæta í vinnuna klukkan átta að kveldi og vera urrandi morgunfúll. Venjulega er ég auðvitað ótrúlega glaðlyndur nývaknaður.

Sex vaktir í Tékklandsför. Ég er staðráðinn í því að hvorki sofa yfir mig í flugið, né að hafa yfirvigt. Ég er reyndar farinn að hafa smá áhyggjur að þetta séu einhverjir heilar sem verða þarna. Maður er meira í ungmennafélagsandanum, þ.e. að vera með, og því spurning hvort að maður fitti inn. Ó jæja, það kemur í ljós.

Elvis was a cajun.