Temper, temper...

Nú er ég venjulega tiltölulega afslappaður. Stundum geta þó félagar mínir í körfunni náð að ergja mann allverulega. Það tókst með ágætum í kvöld. Og afraksturinn af því var að ég ákvað að sparka aðeins í hurðina á leiðinni út úr salnum. Það var auðvitað mjög ógáfulegt, þar sem táin á sparkfætinum er ekki enn búin að jafna sig að fullu frá síðasta sparki í sömu hurð. Sem var fyrir fimm árum.

Gábbulegt. Nott.